Hij: Natuurlijk kan ik hier niet bij stilstaan, anders had ik dat toch al lang zelf gedaan.
Ik: wat houd je tegen?
Hij(rood aanlopend): En als ik dat wist, had ik het ook wel opgelost! Het is jouw taak om mij beter te maken. Daarom kom ik hier!
Ik: Nou… Ik zie therapie meer als samenwerken. Ik kan met je meekijken en je soms ergens op wijzen, maar jij bent degene die het uiteindelijk moet doen.
Hij: huh?
Ik: Probeer het te zien als het leren van een sport, turnen bijvoorbeeld. Ik sta naast je, doe het soms voor, geef je tips. Alles wat je nodig hebt. Maar uiteindelijk moet jij zelf over dat paard springen.
Stilte…
Hij: Ik heb als kind vier jaar op turnen gezeten. De eerste drie jaar waren verschrikkelijk. Pas de vierde leraar kon het mij fatsoenlijk uitleggen.
Ik (rood aanlopend): grr…
Hahaha, prachtig. Frustrerend, maar prachtig. Menselijkheid ten top, van beide kanten. Ik neem aan dat je de HBO serie 'In treatment' wel kent? Er is nu ook een Nederlandse versie van, maar ik prefereer de Engelstalige. Herkenbaar en verbazingwekkend en ontroerend en frustrerend - absoluut de moeite waard. Ik zit nu middenin het tweede seizoen op dvd.
BeantwoordenVerwijderenIk moet je zeggen dat ik "in therapie" steeds beter ben gaan waarderen. Zeker de sessies met Sophie, die turnster, waren echt geweldig!
BeantwoordenVerwijderenHet nadeel is echter dat ik, wanneer ik thuis kom, niet altijd zin heb in nog meer therapie. Doe mij dan maar oh oh Cherso! ;-)