In Amsterdam heeft Vatan een kliniek geopend voor turken die hun weg niet vinden in de Nederlandse gezondheidszorg. Al jaren hoor ik in mijn praktijk klachten van allochtone patiënten over de mentaliteit van de Nederlandse artsen. Ze zouden te weinig tijd hebben en de patiënten niet serieus nemen. Dus gaan de Turken in groten getale naar Turkije om daar veel te dure en vaak nutteloze onderzoeken te doen en veel medicatie voorgeschreven te krijgen. Dat dit vaak niet nodig is doet er niet toe, ze hebben in ieder geval het idee dat er iets gedaan is. Hierdoor verdwijnen al veel klachten als sneeuw voor de zon.
Hoewel dit in eerste instantie een typisch probleem voor immigranten lijkt te zijn, is er veel meer aan de hand. Ook de Nederlandse patiënten klagen over de acht-minuten-gesprekken bij de huisarts en de afstandelijke houding van de medische specialist. In plaats van naar Turkije te gaan, vluchten zij echter het alternatieve circuit in. Ook daar worden nutteloze onderzoeken gedaan. Vervolgens wordt er met een hoop goed klinkende, maar nergens op gebaseerde termen, uitgelegd waar deze klachten vandaan komen. Tot slot worden er niet werkende medicijnen voorgeschreven. En zie hier: de patiënt loopt tevreden de deur uit en de alternatieven kunnen zichzelf op de borst kloppen dat het zelfhelend vermogen van het lichaam weer is aangesproken.
Waar de reguliere arts steeds minder tijd krijgt om de patiënt te behandelen, nemen alternatieve genezers wel de tijd. Dit is al jaren gaande en deze niet wetenschappelijke geneeswijzen worden door alle zorgverzekeraars vergoed. De grootste grap is natuurlijk dat al het geld dat door alle efficiëntie maatregelen in het reguliere circuit wordt bespaard aan de alternatieve kant weer vrolijk wordt opgesoupeerd.
De vraag is echter of we dit moeten willen veranderen. Al eeuwen is bekend dat deze (non-specifieke)therapie factoren meer dan de helft van de effectiviteit van de behandeling bepalen. De Afrikaanse medicijnman, het kruidenvrouwtje, de sjamaan, de hedendaagse artsen én psychotherapeuten (niets menselijks is ons vreemd!) spreken deze helende krachten aan. Dit klinkt nu erg bovennatuurlijk, maar het gaat natuurlijk eigenlijk over aandacht, aandacht voor jou als mens.
Je kunt de ziekte wel dus blijkbaar wel los proberen te zien van de mens. Maar wanneer je de mens die achter de ziekte schuilgaat negeert doe je deze te kort. Nederlanders kiezen daar hun alternatieve weg in. Gelukkig hoeven de Turken voor deze aandacht niet meer naar Turkije te vliegen, maar met de auto naar Amsterdam. Scheelt ook weer CO2…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten